Berneński pies pasterski

Hej, dzisiaj następna rasa psa, oczywiście jak zawsze zapraszam do czytania ;)

Jest to piękny pies :). Żyje 6 do 8 lat. Pies waży 38-50kg a suczka 36-48kg, pies mierzy 64-70cm a suczka 58-66cm.

Historia rasy:

W latach 20. XX wieku odkryto czaszkę Berneńskiego psa pasterskiego sprzed około 4000 roku p.n.e.. Odkryto również pozostałości czaszek potwierdzające obecność psów w typie współczesnego berneńskiego psa pasterskiego, pomiędzy 1000–600 r. p.n.e. nad Jeziorem Zuryskim. Jest to dość niesamowite, potwierdza to, że rasa ta ma już sporo lat! Rasa ta stawała się coraz bardziej popularna na przełomie XIX (19) i XX (20) wieku na terenach Prealp (wspólna nazwa części łańcucha górskiego Alp) w okolicach Schwarzenburga. Kiedyś były one psami stróżującymi oraz pracowały jako psy zaganiające. Kiedy zaczęły powstawać serownie były one również wykorzystywane do transportu, były one zaprzęgane do wózków z serem. Pod koniec XIX(19) w, w miejscowości Dürrbach był mężczyzna który sprzedawał trójkolorowe psy, i dzięki niemu powstała pierwsza nazwa tych psów która już nie jest używana, brzmiała ona Dürrbachler. Dość dziwna nazwa. A jeśli ktoś się zastanawiał pochodzi ona z języka Niemieckiego :). Pierwsza osoba która zapoczątkowała hodowle czystej krwi tej rasy żyła w latach 1867 – 1945. Psy tej rasy zostały bardziej popularne w roku 1904, stało się to po międzynarodowej wystawie.

Wykorzystanie rasy:

Jest to dość niesamowity pies, ponieważ może mieć wiele zastosowań. Nadaje się jako pies rodzinny, towarzyszący i stróżujący lecz nadaje się do znakomitych prac. Nadaje się do Dogoterapii, sprawdza się jako pies tropiący oraz jako ratownik lawinowy. Oznacza to, że szuka ludzi zasypanych przez lawiny. Nadaje się również do konkursu posłuszeństwa, czyli tak zwanym Obiedence.

 Wygląd:

Jest to duży i mocny pies. Ma sporo sierści oraz długi ogon. Oczy są ciemnobrązowe a uszy opadające, trójkątne i średniej wielkości. Kufa (pyszczek) jest średniej długości. Rasa ta jest w kolorach: czarny, brązowy i biały.

Pielęgnacja i utrzymanie:

Jest to rasa która nie żyje zbyt długo, często umierają z powodu nowotworów na które są podatne. Mogą również zachorować na dysplazje stawów biodrowych i łokciowych, co jest dość częste u dużych ras. Są również podatne na skręt żołądka, entropium (jest to choroba która polega na opadaniu powiek, która może powodować uszkodzenie rogówki), oraz na ektropium (jest to podobna choroba do entropium, lecz w niej występuje wywinięcie powieki, i może skutkować to samo, czyli uszkodzenie rogówki). Rasa ta słabo reaguje na wysokie temperatury, więc trzeba uważać aby nie była długo na słońcu. Oprócz tego wymaga odpowiedniej uwagi, ponieważ ma skłonności do nadwagi. Trzeba pilnować aby się nie obżerała i trzeba jej zapewnić ruch. Oprócz tego jej sierść wymaga szczotkowania, ponieważ jest ona długa.

Charakter:

Rasa ta jest czuła, inteligentna, lojalna, wierna i łagodna. Jest to rasa przyjazna dla ludzi. Dla dzieci również są łagodne. Nie ma obaw aby zostawiać je z dziećmi, są one wobec nich również ostrożne, cierpliwe i opiekuńcze. Nie są agresywny wobec ludzi oraz zwierząt, lecz jeśli ich coś zaniepokoi to oczywiście próbują coś z tym zrobić. Potrzebują stałego kontaktu z ludźmi, jeśli tego nie będą mieli to mogą stać się lękliwe.


To wszystko o tej rasie, mam nadzieję, że się spodobało. Podoba wam się ta rasa? Mi tak! ;), Pa :*

                                                                     Adm.ZwariowanaCola